We maken er wat van!
We willen zo graag gelukkig zijn, maar ja; de omstandigheden of personen om ons heen, buiten ons zelf, kunnen wel eens voor lijden zorgen toch? Of ligt dat toch een beetje anders? Kan het misschien zo zijn dat de manier waarop we ons leven leiden wellicht wel hetgeen is waar we zelf het meest onder lijden?
We vechten voor ons geluk, we willen vaak iets anders dan dat wat er is, we willen niet hetgeen wat zich voordoet, we zijn in strijd met realiteit..
Als we bijvoorbeeld lichamelijke pijn hebben, willen we het zo snel mogelijk weg hebben, we willen geen pijn. Toch is de pijn zelf datgene wat er is en hoeven we er niet iets van te maken(irritant, vervelend, moeilijk, verschrikkelijk etc..). Door er iets van te maken zijn we in strijd met realiteit; door in strijd te zijn met de realiteit ontstaat er lijden. Byron Katie* verwoordde dit op een prachtige wijze, die ik graag citeer:
Als we bijvoorbeeld lichamelijke pijn hebben, willen we het zo snel mogelijk weg hebben, we willen geen pijn. Toch is de pijn zelf datgene wat er is en hoeven we er niet iets van te maken(irritant, vervelend, moeilijk, verschrikkelijk etc..). Door er iets van te maken zijn we in strijd met realiteit; door in strijd te zijn met de realiteit ontstaat er lijden. Byron Katie* verwoordde dit op een prachtige wijze, die ik graag citeer: