Liefde voor jezelf
De basis van de manier waarop we leven heeft te maken met de liefde voor onszelf. Liefde voor onszelf lijkt niet zo vanzelfsprekend, vaak proberen we de liefde bij andere te halen, omdat we die liefde niet aan onszelf lijken te kunnen geven. De uitspraak ‘je kunt pas van een ander houden, als je van jezelf houd’ kennen we allemaal, maar dit werkelijk toepassen is nog wel even een dingetje.
| Door onder andere onze conditionering, zijn we geneigd onze aandacht te richten op onze omgeving. We zijn vaker bezig met hoe anderen zich lijken te gedragen, dan dat we naar onszelf kijken; maar de grap is dat we eigenlijk altijd naar onszelf kijken. Iets wat we bij een ander zien, is een spiegel van onze schaduwkanten, stukken in onszelf die we (nog) niet bewust zijn. Bijvoorbeeld bij een irritatie als: ‘hij weet ook niet wat hij wil, hij moet maar eens kiezen!’. Daarmee leggen we de focus op de ander, maar misschien weet je zelf eigenlijk niet wat je wilt en vind je het zelf moeilijk om keuzes te maken en maakt dat de niet-keuze van een ander daarom zo lastig en dus confronterend? Eigenlijk zijn alle irritaties en ook inspiraties een spiegel van onze eigen thema’s. Als je bewust zou zijn van je eigen strijd en/of thema’s, zou je de focus dan nog volledig richten op wat de ander doet? Alles wat we rondom ons heen waarnemen, wordt vanuit ons eigen referentiekader geïnterpreteerd. We geloven bepaalde gedachten die binnenkomen en maken er een verhaal omheen. Maar dit is eigenlijk niet wat er werkelijk buiten je gebeurt, dat wat er is, zoals beschreven in het artikel ‘we maken er wat van’. Over dit geloof in gedachten, overtuigingen en projecties wil ik graag nog eens verder uitweiden in een ander artikel. We lijken het moeilijk te vinden om bij onszelf te blijven. Dit komt omdat we nauwelijks contact hebben met ons bewustzijn. Doordat we onszelf niet de aandacht en liefde kunnen geven, door de miscommunicatie in onszelf, gaan we op zoek naar liefde en erkenning van anderen. Als ik spreek over liefde voor jezelf, gaat het om contact maken met dit bewustzijn. Dit contact ligt in een ander gebied dan ons voelen en denken, dit is een onvoorwaardelijke, grenzeloze liefde voor onszelf. Het contact met ons bewustzijn is voorbij ego, in wijsheid, afgestemd met realiteit en vooral oprecht. Het verschil leren kennen in ego, gevoel, gedachten, emoties en dat wat vanuit het bewustzijn bij ons binnen komt, is niet zomaar gezegd en gedaan, dat heeft een behoorlijk proces nodig. We zijn namelijk gewend om vanuit ons ego te handelen. Wat overigens totaal niet verkeerd is, we hebben ook zeker de facetten van het ego nodig. Het is alleen zo veel fijner als je je bewust bent van deze ego-patronen en alle andere facetten in jezelf, je kunt daarmee het lijden over het lijden doorbreken. En zijn we niet allemaal op zoek naar meer rust en geluk? We weten het eigenlijk wel: rust nemen, even tijd voor onszelf, maar vaak geloven we ook dat het egoïstisch zou zijn als we de aandacht richten op onszelf. Nou gelukkig hoeven we die gedachte niet te geloven! Ik zeg dan ook graag: ‘als iedereen voor zichzelf zorgt, wordt er voor iedereen gezorgd’. En daarmee bedoel ik niet dat er niet voor elkaar gezorgd kan worden, juist wel! Hoe zou het zijn als we werkelijk hulp geven en ontvangen vanuit liefde en compassie, waarbij we onszelf erkennen en te allen tijde lief hebben, en dat we dit dus niet doen vanuit een mechanisme waarbij we een ander helpen of geholpen moet worden om liefde en erkenning van een ander te krijgen? Het vergt oefening om de liefde voor jezelf te ontwikkelen. Je kunt beginnen met iedere keer als je boosheid, irritatie, verdriet, of welke andere emotie dan ook, voelt, jezelf de vraag te stellen: ‘Waar ben ik nu met mijn aandacht?’. Probeer zo oprecht mogelijk te antwoorden. Als de aandacht op de omgeving of anderen gericht is, wees dan lief voor jezelf en lach erom dat je bewust wordt van dit mechanisme! Om echt te gaan oefenen met communicatie in jezelf kun je bijvoorbeeld eens proberen om met jezelf op de bank te gaan zitten, zonder afleiding, gewoon net als met een vriend(in). Probeer maar eens met jezelf in gesprek te gaan: Hoe zit je er eigenlijk bij, wat voel ik, wat denk ik allemaal? Blijf zo maar eens een tijdje zitten, kijken, voelen, ervaren.. Dit kan erg onwennig aanvoelen, kijk maar eens hoe lastig het kan zijn om bij jezelf te blijven. Als deze oefening te lastig is, kun je ook gaan schrijven. Pak een pen en papier, zorg ook weer voor geen afleiding en ga gewoon schrijven: dat wat er meteen binnenkomt. Ook dit zal in het begin onwennig kunnen voelen, maar het is een prachtige manier om de eerste gesprekken te hebben met je bewustzijn! Uiteindelijk heb je de buitenwereld niet nodig voor liefde en erkenning, maar kun je juist intenser gaan genieten van het werkelijke contact dat je maakt met je omgeving, vanuit de liefde voor jezelf. Het proces om hier te komen heeft pieken en dalen, en de ontwikkeling van liefde en contact naar jezelf heeft met nog veel meer facetten te maken. Maar de eerste stap is bewust te worden en van daaruit contact te maken en lief te zijn naar jezelf toe. |  |
