Wat anderen van je vinden
Ben jij ook wel eens bang voor wat een ander vindt van jou of hetgeen wat je doet? Deze angst is een van de grootste illusies die ons tegenhoudt om onszelf te kunnen zijn. En ik benoem het bewust als illusie, omdat het helemaal niet klopt. Wanneer je de volledigheid van dit mechanisme leert kennen, wordt het steeds makkelijker om het los te laten. Laten we hier eens gerichter naar kijken.
Ben jij ook wel eens bang voor wat een ander vindt van jou of hetgeen wat je doet? Deze angst is een van de grootste illusies die ons tegenhoudt om onszelf te kunnen zijn. En ik benoem het bewust als illusie, omdat het helemaal niet klopt. Wanneer je de volledigheid van dit mechanisme leert kennen, wordt het steeds makkelijker om het los te laten. Laten we hier eens gerichter naar kijken.
Er is een soort van basisregel, om deze illusie helder te krijgen: De 'buitenwereld' is niets meer dan projectie. Alles wat jij ziet, wordt vanuit jou waargenomen. Je zou dus kunnen zeggen dat alles om je heen eigenlijk subjectief is. Nu hebben we natuurlijk afspraken over hoe een auto of een boom eruit ziet en kunnen we daarom met elkaar communiceren. Maar het is best gek als je bedenkt dat iedereen een andere voorstelling heeft van bijvoorbeeld een simpel woord als 'bank'. Toch bijzonder dat we elkaar kunnen begrijpen, vindt je niet?
Nou goed, zonder al te ver uit te wijden, is het voor nu belangrijk te gaan zien dat alles een projectie is: een ander is dus een spiegel van wat er in jezelf speelt.
Als we dit als basisregel nemen, is dus alles waar jij bang voor bent van wat een ander over je denkt, dat wat jij over jezelf denkt!
De angst bestaat in dit geval alleen uit gedachten over wat een ander van je zou kunnen vinden, en dus eigenlijk wat je van jezelf vindt.
Dit zegt nog niets over het moment dat iemand anders werkelijk een oordeel of (vervelend) gevoel heeft bij jou of hetgeen wat je doet. Maar dat is vaak niet eens het probleem, omdat dat weer volledig van die ander is. Want als jij vindt van jezelf dat je bijvoorbeeld stom doet, en een ander vindt dit ook, dan doet het pijn. Maar op het moment dat je jezelf fantastisch vindt voor wat je aan het doen bent en iemand vindt het stom, is het veel gemakkelijker te onderscheiden in dat wat van de ander is en wat van jou. Het is dan niet meer van belang wat een ander vindt, omdat je er zelf achter staat.
Het is ook eigenlijk heel idioot om je iets aan te trekken van wat een ander vindt, aangezien er miljoenen mensen zijn met miljoenen andere ideeën en gevoelens. Als we ons daardoor laten beïnvloeden, kunnen we net zo goed niets meer doen, want er zal altijd iemand zijn die het stom vindt wat je doet! Wat een ander vindt zegt dus helemaal niets over jou, maar alleen weer iets over die ander.
De enige die jou in de weg kan zitten, ben je zelf, niet de ander! Dit komt doordat je jezelf afwijst, dit uit zich in de angst van wat een ander vindt omdat je de liefde en erkenning van die ander nodig hebt om die zelf-afwijzing te verbloemen. Dit mechanisme van zelf-afwijzing heb ik eerder beschreven, en is hier volledig in verweven.
Jij vindt, denkt en voelt van alles over jezelf. De buitenwereld en een ander is alleen maar een mooie speeltuin om mee te oefenen, en te kunnen zien wat er van binnen in strijd is!
Eigenlijk is ieder wezen volledig en prachtig zoals het is. Sterker nog, zonder het geloof in al die projecties zou iedereen je ware liefde zijn en zou niemand meer niet of juist wel bij je passen. Als je niet alles meer gelooft over wat je van de ander, en vooral wat je van jezelf denkt, vindt of voelt, dan is er alleen nog maar liefde voor elkaar, in harmonie met dat wat er is. Wanneer je hiermee gaat oefenen, kun je zo een moment ervaren in het contact met anderen.
Laten we eerst maar onze aandacht richten op de binnenwereld. Want stap een is: lief zijn voor jezelf! Van groots belang is om de relatie met jezelf op te bouwen, in mildheid en zachtheid. Want alleen jij zit jezelf in de weg en alleen jij kan jezelf geven wat je nodig hebt :-)
Efie Derksen
Nou goed, zonder al te ver uit te wijden, is het voor nu belangrijk te gaan zien dat alles een projectie is: een ander is dus een spiegel van wat er in jezelf speelt.
Als we dit als basisregel nemen, is dus alles waar jij bang voor bent van wat een ander over je denkt, dat wat jij over jezelf denkt!
De angst bestaat in dit geval alleen uit gedachten over wat een ander van je zou kunnen vinden, en dus eigenlijk wat je van jezelf vindt.
Dit zegt nog niets over het moment dat iemand anders werkelijk een oordeel of (vervelend) gevoel heeft bij jou of hetgeen wat je doet. Maar dat is vaak niet eens het probleem, omdat dat weer volledig van die ander is. Want als jij vindt van jezelf dat je bijvoorbeeld stom doet, en een ander vindt dit ook, dan doet het pijn. Maar op het moment dat je jezelf fantastisch vindt voor wat je aan het doen bent en iemand vindt het stom, is het veel gemakkelijker te onderscheiden in dat wat van de ander is en wat van jou. Het is dan niet meer van belang wat een ander vindt, omdat je er zelf achter staat.
Het is ook eigenlijk heel idioot om je iets aan te trekken van wat een ander vindt, aangezien er miljoenen mensen zijn met miljoenen andere ideeën en gevoelens. Als we ons daardoor laten beïnvloeden, kunnen we net zo goed niets meer doen, want er zal altijd iemand zijn die het stom vindt wat je doet! Wat een ander vindt zegt dus helemaal niets over jou, maar alleen weer iets over die ander.
De enige die jou in de weg kan zitten, ben je zelf, niet de ander! Dit komt doordat je jezelf afwijst, dit uit zich in de angst van wat een ander vindt omdat je de liefde en erkenning van die ander nodig hebt om die zelf-afwijzing te verbloemen. Dit mechanisme van zelf-afwijzing heb ik eerder beschreven, en is hier volledig in verweven.
Jij vindt, denkt en voelt van alles over jezelf. De buitenwereld en een ander is alleen maar een mooie speeltuin om mee te oefenen, en te kunnen zien wat er van binnen in strijd is!
Eigenlijk is ieder wezen volledig en prachtig zoals het is. Sterker nog, zonder het geloof in al die projecties zou iedereen je ware liefde zijn en zou niemand meer niet of juist wel bij je passen. Als je niet alles meer gelooft over wat je van de ander, en vooral wat je van jezelf denkt, vindt of voelt, dan is er alleen nog maar liefde voor elkaar, in harmonie met dat wat er is. Wanneer je hiermee gaat oefenen, kun je zo een moment ervaren in het contact met anderen.
Laten we eerst maar onze aandacht richten op de binnenwereld. Want stap een is: lief zijn voor jezelf! Van groots belang is om de relatie met jezelf op te bouwen, in mildheid en zachtheid. Want alleen jij zit jezelf in de weg en alleen jij kan jezelf geven wat je nodig hebt :-)
Efie Derksen
